Vera ( 7 jaar) is een slim, gevoelig, motorisch actief kind. Ze kletst aan 1 stuk door en is knetter-eigenwijs. Afgelopen jaar belandde ze 3 maal op de spoedeisende hulp na een val ( hockey, strand, thuis). Artsen daar hoefden alleen gerust te stellen. In het tijdsbestek van 1 week ging ze onlangs 3 keer "out" na een val ((trampoline, hockey, schoolplein). Ze ademde dan extreem langzaam of heel snel. Uitgebreid onderzoek in het kinderziekenhuis leverde niets op. Voorlopige diagnose: hyperventilatie. De kinderneuroloog stuurde haar naar mij. Samen met moeder heb ik lang gepuzzeld. Voorlopig houden we het hier op: angst bij ouders voor letsel na val wordt door meisje overgenomen. ( ouders hebben een nare geschiedenis met vallen van een ander kind). Ik heb Vera geleerd na een val voortaan eerst 'pfffffffff' zo lang mogelijk uit te ademen. Ouders praten niet meer in haar nabij zijn over vallen en andere medische zorgen, en ze gaat op judo. Ouders zouden mij bellen als deze aanpak mislukt; al een week niks gehoord ! Dinsdag komt ze nog een keer bij me :-).