Gisteren had ik twijfeldag. Eigenlijk heb ik steeds vaker twijfeldag. Mijn oordeel over wat er aan de hand is met een patient wordt steeds helderder, maar de gedachte dat ik het ook mis kan hebben ook...
Voor mezelf is dit prettig, maar ik vind het moeilijk om hierover helder te communiceren met patient/ ouders zonder hen nodeloos ongerust te maken.

Bv: Meisje heeft uitvalsverschijnselen na hyperventilatie en moeder laat mij filmpje zien waarin de ouders verontrust wat motorische testjes bij haar doen. Ik zie dat er dingen niet kloppen. Ze faket, onbewust hoor!

Wat een uitdaging voor mij om dit helder te bespreken. Moeder zit in het spoor: ongerust!! En ik weet het ook maar voor 99 procent zeker..
Ik geloof dat we wel tot elkaar kwamen..

Mijn vak van actie en doen blijkt steeds meer ook een vak van luisteren, praten, denken. Ik vind het leuk!!