Twan is 11 en kwam de eerste keren samen met zijn moeder. Nu komt hij zelf, op zijn step, iedere maandagmiddag rechtstreeks uit school. Hij slaat de wachtkamer meestal over en sjeest zo bij me naar binnen.

We werken hard en lachen wat af. Als je zegt dat het wel klikt tussen ons is dat zachtjes uitgedrukt. Gisteren zei ik: "Ok Twan, het gaat zo goed, we kunnen wel over 3 weken afspreken." Ah NEEEE! Ik vind het net zo gezellig altijd!' "Ja ik ook!! 2 weken is beter hè?!"

We namen weer vrolijk afscheid