Vandaag een nieuwe patiënt. Een baby van 3 maanden. Ouders en ik geven elkaar geen hand. We praten. Het woord Corona valt niet. Ik vraag of vader de baby voor me op tafel wil leggen. Ik onderzoek en laat de ouders zien hoe ze de baby kunnen hanteren. Ze oefenen daarmee. Ik geef aanwijzingen. De baby lacht en praat, net als de ouders en ik. Moeder heeft als ze afscheid neemt een bredere lach dan toen ze binnenkwam.
Zo kan het dus. Erg fijn.