Het begon bij mezelf. Ik had de tijd, de zin en de energie om het hardlopen weer op te pakken. Niet als een dolle zoals vorig jaar. Nee, nu zonder weer rugpijn te krijgen, met behulp van een keurig opbouwschema voor vrouwen die wel vaker sporten.

Dag 1: 5 maal 3 minuten, tussendoor rekken of wandelen. 3 maal per week. Na 6 weken zou ik dan 30 minuten aan 1 stuk kunnen rennen.

Het was heerlijk! Ik was er helemaal vol van! Ook toen Alexandra ( 14 jaar) weer bij me kwam. Ze heeft last van knieschijven die vaak ‘uit de kom schieten’. Krachtiger bovenbeenspieren is het enige wat haar daarbij gaat helpen. We hadden een mooi opbouwschema voor fietsen naar (internationale) school. Half uur heen, half uur terug.

Maar toen kwam Corona en hoefde ze dus niet meer naar school.

Ik had het nooit gedacht, maar het lukte me om haar thuis aan het hardlopen te krijgen. Samen met haar moeder. Met mijn schema :-)

Gisteren zagen we elkaar weer na 6 weken. Ze hadden 3 keer per week gelopen, genoten van de momentjes samen, het buiten zijn, de lente, en de rust ( er zijn nog 3 kleine broertjes in het gezin). Ze hadden het schema niet precies gevolgd. Ze zagen vaak op tegen ‘een stapje zwaarder’. Ze wilden erg graag weten hoever ik was; 30 minuten en dan nog minuutje sprinten. Ik zag ze denken: “Shit!” Ook moeder is stukken jonger dan ik.

Ze besloten samen dat hun nieuwe doel mij voorbijstreven was.

Ik heb nog nooit een behandeldoel gezien wat zo goed is voor MIJN conditie :-).